Ik voel mij net een motregen.

Etty Hillesum

Wat is dat prachtig gezegd: ‘ik voel me net een motregen’. Je merkt bijna niet dat je nat wordt, het gaat heel stilletjes en geleidelijk, bijna stiekem, en opeens merk je: ik ben doornat. En ik kan me dat gevoel bij haar zo goed voorstellen in die tijd. Al die kleine, bijna terloopse veranderingen maar die tezamen je doornat maken, tot op het bot. En koud en rillerig. Je wilt je omkleden maar dat kan niet want die motregen is het leven binnen geslopen om er te blijven.

Er zijn nu ook mensen, overal ter wereld die dit meemaken en dat hoeft niet alleen door toedoen van anderen die psychisch of lichamelijk geweld toepassen op een heel slinkse wijze, maar het kan ook ‘gewoon’ een ziekte zijn die niet te genezen is en je hele leven verandert op een wijze die niet terug te draaien is.

En die motregen valt ook op de mensen er omheen, ook zij merken heel geleidelijk dat ze kouder, natter worden en dat er geen papaplu is die hiertegen helpt.

Wat heeft Etty Hillesum in een enkele zin, zonder moeilijke woorden een hele wereld opgeroepen van pijn die als een dief in de nacht binnensluipt om niet meer weg te gaan.