Afgelopen zondag nog net mijn vrije reis gebruikt voor hij weer verliep. Dit keer ging ik naar Rotterdam naar Het Nieuwe Instituut. Ik had van N. gehoord over de tentoonstelling van allerlei verzamelingen en dat het er heerlijk fotograferen was. En dat was het inderdaad, ook vanwege de grote holle en bolle spiegels die de meest gekke beelden opriepen van een in eerste instantie wat saaie verzameling als de deksels van weggooikoffiebekers of groene kommetjes. Maar nu speelden ze prachtig op elkaar in. Het was er, net na openingstijd, heerlijk rustig dus alle tijd om te kijken en foto’s te nemen. Je kunt je niet voorstellen wat mensen allemaal sparen. Hier waren mensen met hun verzameling van: scheermesjes, wieldoppen, gevonden fietsbellen, kleine trapjes, dakpannen, stenen uit oude gebouwen, vliegenmeppers, Zeeuwse messen, timmermanspotloden, schuifgewichten van ramen enz. enz.

Wat het de moeite van het bekijken waard maakt is de hoeveelheid en de wijze waarop het gerangschikt is, en dat gecombineerd met die spiegels. Ik kan me ook voorstellen dat hele groepen mensen er niets aan vinden, maar ik heb ervan genoten.

Ik heb er twee elfjes over gemaakt:

verzamelen
is verslavend
vult je leven
en in Rotterdam een
museum

fotograferen
is verzamelen
van ontdekkingen en
herinneringen, ideeën, beelden en
fascinaties