Oranje is als een man, overtuigd van zijn eigen kracht”.

Wassily Kandinsky

Grappig, ik vind oranje een vrouw die zich aanpast aan omgeving en emoties. Soms neigt ze naar rood als ze opgewonden of blij is. Soms trekt zij naar het geel als ze wat nijdig is of als ze ferme stappen wil zetten.

En in een wat sombere of melancholische bui schurkt ze aan tegen het zachte bruin. Maar altijd houdt ze een soort warmte in zich en die straalt ze uit naar haar omgeving.

Kan ik oranje ook als man zien? Ja, in de uitdossing van oranjesupporters, in de waarschuwingshesjes en borden in het verkeer. Daar is niet veel zachts te vinden.
Het oranje van afrikaantjes vind ik soms vrouwelijk: de wat donkergetinte bloemblaadjes. Soms mannelijk: de ouderwets felle oranjetinten.

Voor mij bergt oranje dus meerdere kanten in zich. En zonder deze oranje oktobermaand was ik daar nooit achter gekomen. Maar terugdenkend aan de kleur oranje staat de vrouwelijke kant boven de mannelijke.

Wat waardering voor de kleur betreft, oranje is voor mij vooral: warmte, gloed, omarming, vrolijkheid. Maar zo mooi als Kandinsky het oranje beschreef, dat heb ik niet bereikt. Daarom leen ik ter afsluiting zijn woorden over oranje:

Rood dat door geel dichter bij de mensheid wordt gebracht”.