Als ik naar deze leisteen kijk, denk ik aan mijn vader die zo trots was op de leiendaken die hij maakte. Nooit zou hij bedacht kunnen hebben dat je een stuk leisteen ook als schilderobject zou kunnen gebruiken. Ik ook niet trouwens, maar door Nel nu wel.

Nadat ik het beschilderd heb doet de grijze steen me denken aan de bergen waar ik ben geweest. Aan de rivier die er beneden stroomt en die in het voorjaar zo onstuimig kan zijn, soms zelfs vernietigend. En later weer tot rust gekomen, kabbelend een zomer doorbrengt binnen haar bedding.
Rondom bloeit de wilde flora in het dal met roze, paarse, lila, witte en gele bloemblaadjes.

De rivier die de eeuwen heeft doorleefd, de seizoenen langs heeft zien trekken, net als de voeten van de volkeren die hier voorbij getrokken zijn.

grijs
de steen
onstuimig de rivier
kleurrijk de wilde flora
leitekening