Een van de woorden waar ik deze week met vriendin N. over schreef was: hoogtijdag.

En al schrijvend herontdekte ik mijn vele hoogtijdagen en dat waren niet alleen dagen waarop iets geweldigs gebeurde zoals de geboorte van de kinderen, de niertransplantatie, de presentatie van het boek van Annemarie, nee, dat waren ook dagen van een stil geluk. Gisteren had ik wederom een hoogtijdag. Samen met jongste dochter naar Utrecht waar haar vriendin, ook met moeder, samen met ons naar een museum ging en daarna genoten we van een heel uitgebreide en heerlijk high tea. Vriendin E. had ik lang niet gezien, haar moeder ook niet en het was een heerlijk samenzijn waarop wij als moeders direct besloten: dit moet maar een traditie worden. En nu regent het buiten, zit ik rustig bij te komen, rommel wat op mijn kamer, eind van de middag gezellig bridgen en samen eten met familie. De goede momenten moet je pakken, oppoetsen en van de glans genieten want we weten maar al te goed, morgen kan het zomaar anders zijn.