Op de laatste dag van 2016 liep ik met tien andere vrouwen op het strand van Noordwijk het labyrint om het jaar af te sluiten en het nieuwe jaar te verwelkomen. En gedurende het lopen en het denken voelde ik iets veranderen en ging ik lichter de weg terug. Na afloop schreef ik er dit over:

Vandaag liep ik het labyrint en voelde ik dat ik de zwaarte van 2016 achter me kon laten en gaande mijn weg wist ik me gedragen door liefde. Heb ik sterke wind tegen, dan zijn er mensen die als duinen achter me gaan staan om me uit de wind te houden. Maar ook kan de liefde van mensen werken als een frisse wind in een dorre tijd.
De elementen om mij heen symboliseerden mijn leven. Het pad onder mijn voeten gaf stevigheid genoeg om mijn weg slingerend heen en te gaan zonder weg te zinken. De wind gaf me het gevoel te leven en me te kunnen vernieuwen. De zee gaf me het gevoel van openheid, vrijheid om wat er op mijn pad komt met open armen te ontvangen. Want ik voel me gedragen door liefde. De zwaarte ligt achter me, liefde tilt me op, maakt licht.

Ik wens ieder in 2017 door liefde gedragen te worden en het leven daardoor lichter aanvoelt en dat de grond waarop gelopen wordt stevig genoeg blijft om omzwervingen te kunnen maken.

gedragen
in liefde
loop ik in
eigen tempo het labyrint
welbehagen