Vandaag is de sterfdag van mijn moeder en precies vandaag vraagt een medewerkster van de Dekamarkt aan mij: ‘kwam u vroeger niet vaak op de Ramplaan bij de Deka?’. Ja, inderdaad, minstens 1 keer per week en altijd moest ik een slof sigaretten voor mijn moeder meenemen. Dat herinnerde zij zich ook nog.
Dit gesprek zette me ertoe weer eens naar haar uitspraken te kijken die zij in mijn boek’ Mam, vertel eens’ had geschreven. En weer eens een foto van haar op te zoeken die niet in de kamer staat. Daarbij kwam ik ook van haar zeer originele nieuwjaarskaarten tegen

Heb je bepaalde rituelen die belangrijk voor je zijn?
Goeie dag. Is een goede stoelgang ook een belangrijk ritueel? Ik vind van wel.

Hoe belangrijk is je huis voor je?
Zeer belangrijk. Al had ik nog zulke goede reizen gehad, ‘t was een fijn vooruitzicht om weer naar huis te gaan. De keuken, daar zit ik graag en ’s avonds op de bank tv kijken.

Hoe kijk je aan tegen de dood?
Onzeker. Je weet niet wat er echt gaat gebeuren. Maar ik hoop dat ik niet terug kom in een andere gedaante. Genoeg is genoeg.

Wat zou je willen dat mensen zich na je dood van jou herinneren?
Dat ze me herinneren, dat ik toch niet zo’n beroerd mens was en ook dikwijls om de dingen heb moeten lachen. Ik schrijf dit nu zo opgewekt omdat het nu zo’n heerlijk weer is en de vogels bezig zijn verliefd op elkaar te worden.

Is uiterlijk belangrijk voor je? Besteed je er veel aandacht aan?
Thuis kan het me niet zoveel schelen, als ‘t maar lekker zit en alleen mijn haar kammen. Als ik uitga is het anders. Al is het moeilijk om een oud gebouw op te knappen.

Hoe ga jij om met rimpels en grijze haren?
Ik neem een spoeling en de rimpels zijn er en die blijven, ondanks crèmes. Je zou net als een slang, om de zoveel jaar moeten vernieuwen.