Gisteravond was het stil in ons huisje, we zaten te lezen. In mijn boek stonden twee zinnen die me niet loslaten : Papa komt in elke kamer. Ook ’s nachts.

Die laatste zin, drie woordjes voor een van de meest erge dingen die een kind thuis kan overkomen. En ik denk vanwege de beknoptheid dat het nog meer indruk maakte. Ook vandaag spookt het geregeld door mijn hoofd. Gelukkig is er ook koffie op een terrasje in Aalten, de e-bikes die we gehuurd hebben, het buiten lopen met mijn fototoestel terwijl Ton een slaapje doet. Was het vanmorgen wat fris, nu, half zes, zit ik heerlijk buiten te kijken naar het paard dat in de wei voor ons loopt. Ik zal eens kijken of het me lukt er wat foto’s bij te zetten. Zo niet dan moet je het met de woorden en je fantasie doen.