Wat een heerlijke dagen waren het van de week. Niet alleen wat betreft het weer, maar ook wat activiteiten betreft. Neem nu afgelopen donderdag. Om 11 uur afgesproken op het terras van het koffiehuis tegenover het CS in Amsterdam met nicht Joke. Ik was wat vroeg en zag op het volle terras nog een tafeltje vrij met zicht op de buitentrap. Er kwamen heel veel mensen omlaag, maar geen Joke. Dan bel ik haar even, ze had haar 06 nummer immers gegeven. Maar helaas, dat stond nog in de agenda en was ik vergeten in mijn telefoon te zetten. Nou, dan belt zij mij wel. Had ze al gedaan maar had ik niet gehoord, bleek later. Ik luisterde naar de gesprekken aan de tafel naast mij en toen ik nieuwsgierig werd naar de mensen van de verhalen en ze eens ging bekijken, zag ik twee tafels verder Joke zitten met het zicht naar de binnentrap gericht. Toen konden we aan de koffie met gebak.

Ons plan was te lopen naar het Amsterdam museum in de Kalverstraat en dat hebben we ook gedaan. Maar allebei zeiden we: in deze vakantietijd moet je hier eigenlijk niet zijn, zo druk op straat, een deinende massa mensen. Maar in het museum was het rustiger en we zijn op ons gemak rond gelopen tot ons lijf zei: nu zitten. Dat deden wij in de prachtige binnentuin en hebben daar ook geluncht. Heerlijke rustige plek midden in het centrum van een drukke stad. Toen we genoeg bijgepraat waren zijn we terug richting station gegaan maar niet voordat we stopten bij de beroemde winkel ( ik had er nog nooit van gehoord maar Joke gaat hier altijd langs op weg naar de trein) van de firma van de Linde. Ik ging in de ijsrij staan en zij bij het gebak: mergpijpjes en truffels. En zo stapten we even later ieder met een tas lekkers weer op de trein naar huis. Joke, het smaakte heerlijk, dank!

En gisteren met Ton een stuk gefietst en ook onderweg gestopt voor koffie en later voor de lunch in Penningsveer. Tja, en dan kun je gaan sporten maar de weegschaal geeft dan echt niet minder kilo’s aan. Maar ook niet meer en daar ben ik blij mee. Vandaag algehele rustdag, vooral voor Ton want die heeft weer een mindere dag. Maar we weten dat het morgen weer over kan zijn. En daar gaan we gewoon van uit. Intussen heb ik weer een geweldig boek gelezen van de schrijver van ‘ het leven van Pi ‘, Yann Martel. Het boek heet ‘ De hoge bergen van Portugal ‘ en is prachtig geschreven. Voor mij een herleesboek. Helemaal als het in de zon op het balkon kan.