Ik ben helemaal om. Sinds gisteravond ben ik fan geworden van Andre Rieu. Zo thuis op de tv met het geluid niet te hard voor de buren was ik het na een paar keer zat. Ton niet, die bleef genietend zitten kijken. Maar gisteravond met vier vrouwen naar de bioscoop om live op groot doek het feestelijk optreden in Maastricht mee te maken. En feestelijk was het. Wat een emoties bij het publiek daar, wat een gemêleerd publiek, maar vooral wat een genietend publiek. Hij verwelkomde bezoekers uit allerlei landen en toen hij vroeg of er Engelsen waren en zij dat luidkeels bevestigden zei hij: ‘welkom in Europa’.

En de bioscopen over de hele wereld waar het live werd uitgezonden hadden voor ons nog een verrassing in petto. Toen er zo’n 150 paren ballroomdansers het Vrijthof opkwamen om de wals te walsen, kwam er in de bioscoop ook een danspaar de trappen af en gelijk met de passen van de dansers op het doek, dansten zij ook de wals en net zo prachtig gekleed als in Maastricht.

En dan zacht meezingen en op het laatst hard, heerlijk. En met ‘ adieu mein kleine Gardenoffizier’ in ons hoofd stapten we weer uren later op de bus naar huis. En het zong nog lang na in mijn hoofd en hart.