de geur van vers gemaaid gras
zet een beschermende deur open
door het loslaten en gevoelens laten komen
ontstaat er een woordenstroom
die uitmondt in een gedicht

er hangt een geur van tijdigheid
mijn vader is even bij me
een soort paradijsgevoel
intense tevredenheid

plezier hoeft niet altijd groots te zijn
het kan ook heel stilletjes strelen
en geuren als rijpe frambozen

marisca

Op de een of andere manier duikt mijn vader steeds op tijdens het schrijven. Daar zal wel een reden voor zijn en misschien ontdek ik die nog in de komende weken. Ik heb nog vijf schrijfweken te gaan.