Wie kent niet het gedicht’ Jantje zag eens pruimen hangen’ van Hiernonymus van Alphen (1746-1803). Veel kindergedichten heeft hij niet geschreven ( 66) en aanvankelijk schreef hij ze voor zijn eigen kinderen. Hij ging ervan uit dat kinderen allerlei deugden konden aanleren en vond ook dat leren spelenderwijs moest gebeuren. Heel vooruitstrevend als je kijkt in welke tijd hij leefde.

Het volgende gedicht vind ik een mooi voorbeeld van hoe hij een kind iets wil leren, al is het voor onze tijd wel moraliserend.

De onbedagtssaamheid

Zie Keesje! Deze dode mug
Vloog nog zo even blij en vlug.
Maar ‘t is door onbedagtssaamheid,
Dat hij nu dood op tafel leit.

Hij had in ‘t kaarslicht zulk een zin,
En vloog er onvoorzigtig in.
Nu ligt hij daar; maar ‘t is te laat;

Er is voor ‘t mugje nu geen raad.
Zij werd bedrogen door den schijn.
O! Laat ons dit tot lering zijn,
Dat, eer men iets gewigtigs doet,
Men zich wat lang bedenken moet.
Eén uur van onbedagtssaamheid
Kan maken dat men weeken schreit.

Hieronymus van Alphen