Ik trek een inzichtkaart en daar staat op:

IK BEN BLIJ

MET HET KIND IN MIJ

Is dat zo? Wel met het kind dat uren met haar poppen kon spelen, een bibliotheek maakte van haar bed met eigen boeken en boeken van mijn ouders. Het kind dat met vriendinnen op straat speelde. Niet het bange kind, bang voor ruzie en harde woorden, bang voor de juf op school. En naar het onzekere kind, daar verlang ik ook niet naar terug.

Maar het kind waar ik echt blij mee ben is het kind dat nog altijd intens kan genieten van het kleine en het grote, het verwachte en onverwachte. Dat nog altijd nieuwsgierig is naar haar omgeving, dat creatief wil zijn en heerlijk de slappe lach kan krijgen.

Dat kind koester ik en wie weet word ik dat kind weer helemaal als ik dement word. Dat is in ieder geval dan ook prettig voor mijn omgeving.