Ansichtkaart Jopie Huisman: stoel met daarover heen gedrapeerde witte kleding.

Ik herinner me

opeens dat mijn vader vroeger in de winter lange onderbroeken droeg en witte onderhemden met lange mouwen tegen de kou op het dak. Nooit meer aan gedacht en opeens zie ik hem weer staan in die onflatteuze lange witte onderbroek. Ik zag mijn ouders nooit in hun ondergoed. Maar nu opeens zie ik ook mijn moeder in een enorm vleeskleurig corset dat ze moest dragen voor haar rug. Wat een verschil met het kleine zwarte korsetje dat ik jaren heb gedragen. Ik denk dat mijn kinderen dat ook niet bij mij hebben gezien als ik het aan had.

Wat zien we eigenlijk wel van onze ouders? Alleen wat ze willen laten zien of zien we, als we echt goed kijken, wat ze juist willen verbergen. Ik denk dan aan de verlegenheid van mijn vader die hij altijd probeerde te maskeren. Tederheid roept dat bij me op. Jammer dat ik hem niet beter heb leren kennen als volwassene. Hij ging gewoon te vroeg dood.