Vanmiddag in de supermarkt hoorde ik een meisje met haar oma bellen. Ze had zo’n leuk stemmetje dat ik omkeek. Ik zag een meisje van een jaar of drie in de kar van haar moeder staan met een rode paprika tegen haar oor waarin ze met haar oma sprak. Ik lachte tegen haar, maar ze had alleen aandacht voor haar gesprek. Haar moeder zei: ‘maar je kunt toch niet met een paprika telefoneren?’ Ik draaide me om en dacht: hรจ nee, laat haar toch!.

Ik ging door met zoeken wat voor sla ik zou nemen en hoorde even later weer dat vrolijke stemmetje. Weer keek ik om en zag haar nu serieus praten met een pakje haricots verts tegen haar oor gedrukt. Gelukkig, ze liet zich niet uit het veld slaan door aardse opmerkingen van haar moeder.