Vrijdag kreeg ik van vriendin H. mijn verjaarscadeau vooraf: een rondrit naar toen. Jarenlang hebben we samen de herfstvakantie doorgebracht op de camping in Baarn, eerst met en toen zonder kinderen. En omdat het lopen op het moment niet zo lekker gaat, had zij een autorit bedacht lang bekende herfstvakantieplekjes. Eerst naar Lage Vuursche want daar fietsten we altijd heen voor warme chocomelk met appeltaart. Daarna een wandeling over de camping naar ‘ons’ veld en steeds klonk het: ‘weet je nog…’. En afsluitend een lunch bij De Generaal want daar aten we de laatste avond altijd met de kinderen en de mannen. Het was een heerlijke dag. En ’s avonds naar een voorstelling van Leonie Jansen. En toen zei mijn lijf: ik stop er even mee, het is mooi geweest . Dus nu leuke dingen afzeggen en heel veel slapen. Het zij zo. Ik weet dat het ook weer overgaat, het gebeurt geregeld en ik leer het niet echt. Teveel dingen vind ik leuk, interessant. Dan neem ik dit op de koop toe. Maar, vanmiddag wel naar nichtje Mirjam voor haar verjaardag. Dus nu geen rondje lopen maar lekker liggen lezen.