Vandaag lekker door het bos gelopen maar ook op het balkon in de zon zitten lezen in een gedichtenbundel. Daar streep ik dan allerlei zinnen die me aanspreken aan. Zo ook de eerste strofe van het gedicht :’ Sanctissima Virgo’ van Jacques Perk:

‘t Was bladstil, en een lauwe loomheid lag,
En woog op beemd en dorre wei, die dorstten;
Zwaar zeeg en zonder licht een vale dag
Uit wolken, die gezwollen onweer torsten.

Prachtig al die letters l in de eerste regel en in de derde de letter z. Het ritme in de eerste regel is door die l ook langzaam, dat hoor je als je het hardop leest. Er zit nog verschillend rijm in deze regels. Het lijkt zo’n simpele strofe maar hij is ongelooflijk knap opgebouwd. De rest van het gedicht spreekt me minder aan, vandaar alleen de eerste strofe.