Vandaag was het schitterend weer. Terwijl de kinderen op Vlieland alles inpakten en hun kampeerplek weer leeg werd, ging ik op de fiets naar Haarlem voor een fotorondje. Ik ben met een nieuw project bezig, dus loop/fiets ik speurend door de stad. Dan kom ik veel dingen tegen die buiten het project vallen, maar binnen mijn interesse en die gaan dan natuurlijk ook als foto mee naar huis. Op een gegeven moment is het dan genoeg en ga ik terug. Ik wil dan geen foto’s meer maken, mijn hoofd is vol. Maar ja, als je dan een huis vol prachtige kleurende wingerd ziet, dan stap je toch af, maak je je tas weer open, haal je toestel er uit en loop je rond de klimop. En dan zijn er weer een aantal foto’s bijgekomen. Thuis wordt alles bekeken en tegenwoordig ook heel veel weggedaan. Al doende word je steeds kritischer en dat is goed. Het is nu kwart voor negen in de avond en de deur van mijn kamer staat nog open, zo zacht is de temperatuur. Laat de herfst maar komen, het liefst met zulke zonnige dagen als vandaag. Maar, regen en storm vind ik ook niet erg, hoort er ook bij. Oei, regen, daar moet ik nog een gedicht over maken. Tot nu toe geen inspiratie. Misschien als het gaat regenen, ik heb nog even de  tijd.