‘Wie de kunst om mooie dingen te ontdekken niet verleert,
zal nooit oud worden’.

Wat een heerlijke gedachte is dit. Hij is niet van mezelf hoor, maar van de beroemde schrijven Franz Kafka. Ik zou niet het eeuwige leven willen hebben, op een gegeven moment is er wel genoeg geleefd, maar om oud te worden zonder oud van hart te zijn, dat lijkt me heerlijk. Ik doe er al goed mijn best voor. Eigenlijk kan ik bijna overal wel iets van schoonheid in ontdekken . Geef mij maar een oude, afgebladderde deur en mijn fotografenhart maakt een sprongetje: mooi! Oude fabrieksgebouwen, prachtig! Scheuren in de muren, heerlijk. Verweerde handen met ouderdomsvlekken, het ontroert me en roept soms een gedicht in me op. Jongens, dat ziet er goed voor me uit, mits meneer Alzheimer de boel niet verstiert. Maar hopelijk heb ik er dan geen erg meer in.