~Een van mijn favoriete bomen is de berk. Jammer genoeg woonde ik als jonge vrouw niet in de streek waar het traditie was dat voorafgaande aan de nacht van 1 mei een aanbidder een klein of wat groter ( ligt eraan hoe verliefd hij was) berkenboompje voor het raam van zijn aanbedene zette, met of zonder naambordje eraan. Nu betwijfel ik of als ik daar wel had gewoond of mijn Ton dat had gedaan. Maar, je weet maar nooit.
En wat is mooier dan één berk? Drie berken bijeen. Als ik die zie wil ik ze altijd op de foto zetten, maar dat wil ik altijd wel met berken. Wilhelm Schmid schrijft over berken o.a. : …‘ Het mooie leven is soms wat moeilijk. Ook berken kunnen kromgroeien, zich op allerlei manieren vertakken, maar ze verliezen daarbij nooit hun charme, integendeel: het pittoreske dat ze zo bevallig belichamen heeft al heel veel kunstenaars geïnspireerd...’
Ik ben dus in goed gezelschap.
In mijn vorige huis, had ik ook een berk staan.
Rien en ik zaten er altijd onder met warm weer.
De mensen die ons huis hadden gekocht. hebben deze
toen meteen weggehaald vanwege het licht.
Zo jammer, was zo mooi!