ZWAAN

Er drijft een zwaan
de oevers trekken het water
strak aan
zodat het niets verraadt
van zijn diepste wieren en vissen
als een beschaafd gelaat
en niets geschiedt
er drijft een zwaan
en ze weet het niet

Herman de Coninck

Ik dacht: het wordt weer eens tijd voor een De Coninck. En omdat we vaak een zwaan, of een familie zwaan beneden zien, koos ik voor dit gedicht. Van binnen even naar buiten. De Coninck heeft zulke mooie taalvondsten en die laatste zin, die zet je aan het denken. Hoe is het, zo mooi te zijn en het niet te weten en te drijven en niet het besef te hebben dat je dat doet. Maar hoe weten we dat zeker? Niets weten we eigenlijk zeker. Wat ik wel (bijna) zeker weet is dat het volgende sprookje van hem wel echt is.

SPROOKJE

Er was eens een man
die altijd rechtvaardig was.

Vanmiddag heerlijk buiten nordicken. Nu wordt er gepoetst.