Hoe maak je een overgang van een tragedie naar het gewone leven dat, inderdaad, gewoon doorgaat? Je zoekt bij foto’s en gedichten en zo kwam ik dit gedicht tegen.

Oude bereklauw

Ruig en breed staat hij
af te knappen in mijn tuin,
in zijn uitgevallen kruin
huizen slakken, traag en zwart

En groot dat hij groeide
net een boom uit een sprookje
vergiftig en boos, met de rest
van de flora geen flikker te maken

En nu dit – zijn bladeren
eens in groen etages flapperen
als zemen vol gaten om zijn rabarber-
gelede stam, tochtig en hol

Oude bereklauw, aan het eind
van je Latijn midden in de
zomer door niets gestut dan
mijn blik, mijn groene herinnering.

J.Bernlef
Uit: Gedichten 1970-1980