Kettingreactie

Met woorden alleen kun je een heel eind komen. Ze roepen bij de lezer beelden op die weer andere beelden ophalen. Neem het woord ‘eend’ en ieder die het leest ziet zijn eigen eend, hoort er misschien geluiden bij, of waant zich weer kind, het broodzakje in de hand, de andere in die grote veilige hand. Of misschien proeft de lezer wel een medium eendenborst met knapperig huidje, ingesmeerd met honing.

Maar denkend aan het woord ‘eend’ kun je ook je fantasie laten gaan en even voor God spelen: neem van een aantal eenden de mooiste onderdelen, schuif er wat mee en voilá:

 de gekroonde harlekijn

door een lange glijpauze in de vlucht
wordt de isabelkleurige vleugelspiegel zichtbaar
boven de okere oksels met afhangende veren

dan worden ijsblauwe voeten naar voren
geduwd, de landing wordt ingezet en hoog
op het water liggend toont mijn eend zijn pracht

de gekuifde kop met waaiervormige
bakkebaarden gloeit smaragdgroen op
bij ieder kirrend ‘kriet kriet’

dan is de show voorbij en voor hij
onder water duikt toont hij als groet
zijn vosrode handpennen

 marisca