Nee, geen avondrood regen in de sloot, maar rood gekleurde plantjes. 

Al weken zien de sloten rondom ons buitenverblijf er ook prachtig rood uit. Natuurlijk daar foto’s van gemaakt en aan Ibo gevraagd: weet jij wat dit is? en zijn antwoord was: Groot Kroosvaren. Zo valt het verhaal uit de geschiedenis en het heden mooi samen. Daar hoef je dus niet veel voor te doen: naar buiten gaan, rondkijken, foto maken, buurman een vraag toespelen en er wat over opzoeken. Et voila, weer een stukje voor Fluweelbloem.

Kroosvaren en een beroemde tuinier

Edward Augustus Bowles was een bekende tuinder die in Enfield (Middlesex) een twee hectaren grote prachtige tuin had. Hij was waarschijnlijk een van de beste amateur-tuiniers uit zijn tijd. Buiten zijn de achting die hij kreeg omwille van zijn bekwaamheid en gedrevenheid was hij ook erg geliefd door zijn tijdgenoten vanwege zijn humor, menslievendheid en warmte.
Veel tuinplanten hebben zijn naam gekregen, ofwel omdat hij ze vond of ontwikkelde, ofwel omdat men hem eer wilde aandoen.

Bowles reisde veel en was steeds op zoek naar nieuwe planten. Zo was hij eind van de jaren achttienhonderd eens op plantenjacht in Biarritz. Hij vond er een vijver, mooi rood gekleurd door Azolla caroliniana (klein kroosvaren). Hij noemde het een ‘prachtige watervaren’ en stuurde enkele van deze planten in een pakketje nar huis. Bij zijn thuiskomst was hij laaiend enthousiast toen hij zag dat de plantjes zich hadden vermeerderd. Hij vond het leuk ermee te spelen door ze onder te duwen. Wanneer ze weer aan het oppervlak verschenen waren ze even droog als daarvoor. Soms bleven er wel enkele druppeltjes op de bladeren die in het zonlicht glansden als diamanten. Hun aantal nam alsmaar toe in zijn vijver in Enfield, Engeland. Bowles moest al voor het eind van de maand juli hele kruiwagens ervan verwijderen om nog water te kunnen zien. In de winter vroren de kleine plantjes vast in het ijs; toen het ijs smolt waren ze mooier dan ooit met een nog dieper karmozijnrode kleur. Ze kwamen ook terecht in andere vijvers in zijn rotstuin en lieten er zich niet uitroeien. Ze kamen ook in de rivier New River terecht die door zijn tuin stroomde en bedekten er een bocht. Gelukkig volgde daarop een strenge winter en overleefden de plantjes deze niet.
Dit verhaal leert ons dat het woekerende vermogen van deze plantjes zeker niet mag onderschat worden. Ook in bepaalde streken van Nederland heeft men er nogal wat last van. De kanaaltjes van Boskoop zijn volledig ingepalmd door deze ‘exoten’. `( Auteur: Guido Lurquin Bron: The Pond Library)

En nuweet ik dus hoe het komt dat de sloten hier zo rood gekleurd zijn. Maar wat ik zo erg vind, ik schrijf er geregeld over, is de troep die de mensen maken van hun omgeving. Als je ziet wat er allemaal in die sloot drijft, je wordt er soms moedeloos van. Misschien helpt het als we voor de natuur meer verwondering oproepen bij de mensen die niet geleerd hebben ernaar te kijken. En misschien helpt zo’n stukje ook. Hoewel, ik kan mij niet voorstellen dat een van jullie zoiets doet. Nee, dat geloof ik niet.