Hopelijk is de verbinding nu beter. Ik las net in de mail dat internet is ‘ afgeknepen’ vanweg de top in Den Haag. Maar het is een frisse zaterdagmorgen, de was draait, Ton is naar de Kerklaan en wat boodschappen doen, dus heb ik alle tijd om verder te gaan met mijn verslagje.
Natuurlijk wil je weten hoe oud die bomen ongeveer waren toen ze omgezaagd werden. Het doet me toch altijd pijn in mijn hart om een  boom omgezaagd te zien worden. Zoveel jaren zoveel moeite gedaan om zo groot te worden en dan ben je opeens niet meer nodig of een sta in de weg en dan wordt de zaag in je gezet en word je op een hoop gelegd bij je lotgenoten. Dan ben ik blij dat ik er toch wat moois van probeer te maken met mijn foto’s, om ze toch een beetje glorie terug te geven. Deze boom die N. hier telt is rond de vijftig jaar geworden.

En zie je de gevangen vogels in de jaarringen? Ze hadden zo graag willen uitvliegen, maar zaten vast. Nu kunnen ze in ieder geval nog wat van de buitenwereld zien. Ja, mijn fantasie kent geen grenzen. Gelukkig heb ik die door kunnen geven zodat o.a. onze A. de leukste kinderverhalen kan bedenken.
Ook zie ik altijd van alles. Zoals hier, je ziet bijna niet waar de schaduw begint en de tak eindigt.

Misschien hebben jullie wel eens een Nautilus (in het Teylermuseum zijn prachtige) gezien of afbeeldingen. Die hebben binnen hun schelp prachtige windingen. Henriette Kors heeft zich daardoor laten inspireren en maakte in 2012 in het duin een kunstwerk dat heel verrassend is. Van buiten lijkt het een soort bunker, maar als je dan naar binnengaat, word je verrast door het innerlijk. De zee bovenop het duin en de schaduwen van de bomen spelen met de golven en andersom. Helaas hebben vandalen een groot stuk afgebroken zodat de eerste spiraalronding verdwenen is. Maar er is gelukkig nog genoeg om van te genieten. Kijk maar mee. En ben je in de buurt van Noordwijkerhout, ga het duin in en geniet van al het moois en het onverwachte wat je tegen kunt komen.

Ik sluit af met weer een citaat uit het boekje ‘Laat de kust met rust’. ( de titel slaat op de plannen om een grote vlieghaven in de Noordzee te bouwen).

…’Want als die zee er na al die jaren nog steeds is en geduldig golf na golf het strand op laat rollen, waarom zou ik me dan opwinden over wat er morgen af moet zijn. En als die horizon er nog altijd is, dan weet ik dat de uitdaging blijft te onderzoeken wat er achter ligt…’
Ivan Wolffers.