Wat is het toch met familie dat het soms zo anders voelt dan met vrienden? Je deelt vaak een stuk geschiedenis met ze, maar dat kan ook met vrienden die je al heel lang hebt. Het zit misschien in de vertakkingen, dat het zich meer uitspreidt in aantal en geschiedenis. Zo kreeg ik van de week via facebook een bericht van mijn neef T. die al een tijdje naar me op zoek was. Ik vond het zo leuk want opeens was ik weer kind en bij hen thuis op visite met mijn ouders en broertjes. Ik herinner me zijn zussen, nichtjes en de bezoekjes over en weer. Toen hij vroeg of ik in de familieapp wilde, voelde ik me vereerd. Dat ik daarin mocht meelezen en meepraten, als een warm bad. Zijn moeder is een oudere zus van mijn moeder en opeens wist ik dat ik een foto had van mijn moeder met haar moeder en zus N. en zwager W., de ouders van neef T. Bijna een eeuw geleden werd die foto gemaakt op de Coolsingel in Rotterdam. Het is zo’n blije foto. Mijn moeder loopt te stralen aan de hand van haar moeder en het net verloofde stel N. en W. Geen van vieren leeft nog maar wel in onze herinnering.