Vanochtend weer eens ouderwets met IVN-vriendin B. door Leyduin gewandeld. Hoewel, we stonden meer stil dan dat we wandelden. Maar er was ook zoveel te zien op de grond, op de bladeren, onder de bladeren. Mijn mooiste foto’s maakte ik van ontluikende varens. Dat blijft wonderbaarlijk mooi. B. had met haar telefoon de naam van de varen opgezocht maar die ben ik al weer vergeten. Geeft niet, het genietmoment is het belangrijkst. Geniet maar even mee.
Dankzij Ibo weet ik nu dat het  een adelaarsvaren is.