Ik houd van stenen, vooral ronde stenen, in mijn hand. Ze voelen, beetje strelen en dan bekijken. Ik krijg daar nooit genoeg van. Daarom spreekt dit gedicht me zo aan.
De kiezelsteen
De kiezelsteen is
een volmaakt schepsel
zichzelf gelijk
zijn grenzen bewakend
nauwkeurig gevuld
met de zin van steen
met een lucht die nergens op lijkt
niets opschrikt geen begeerte wekt
zijn vuur en koelte
zijn correct en een en al waardigheid
ik voel een zwaar verwijt
wanneer ik hem in mijn hand houd
en valse warmte
zijn edele lichaam doordringt
-Kiezelstenen zijn niet te temmen
tot het einde toe zullen ze ons aankijken
met hun rustige en heel heldere oog
Zbigniew Herbert
Polen 1924-1998
Leave a Comment