Vanochtend schreef ik over de uitspraak :’Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft, zei het paard.
Het betekent dat je weigert op te geven.

Uit: ‘De jongen, de mol, de vos en het paard.’ van Charlie Mackesy

Wat een mooie spreuk is dit. Hulp geven is vaak veel makkelijker dan hulp vragen. Je voelt je dan de mindere van de ander want die moet jou helpen.
Maar die ander denkt misschien: zo wat knap, ik weet niet of ik dat zou durven.
Hulp vragen betekent dus dat je door wilt, niet stoppen, maar even niet alleen verder maar samen. En soms is die hulp alleen een hand, een woord en je kunt weer verder. We zouden eigenlijk in onze opvoeding moeten leren dat hulp vragen eigenlijk samenwerken is en juist goed.
De onzekerheid, schaamte, verlegenheid moet eraf. Je toont juist je kracht en mag daar trots op zijn.

Hulp vragen is eigenlijk samenwerken, dat is een hoopvolle gedachte. Want nu zijn beiden gelijk en dat geeft zelfvertrouwen, rust, en maakt het makkelijker die hulp nog een keer te vragen.

Want de eerste keer is moeilijk, maar om nogmaals openlijk te erkennen dat je het nog steeds niet alleen kunt, dat is nog moeilijker.
Maar als je je door deze opstelling niet de mindere voelt, durf je dat nogmaals te doen. Wat een verrijking.