Vandaag is het al weer vier jaar geleden dat mijn lieve broer Frank overleed en hij wordt nog steeds door ons allen zo gemist. Onderstaande foto is voor 2008 genomen toen Ton en ik kampeerden in Winterswijk en Frank op bezoek kwam.

Ik zocht ook een gedicht dat bij vandaag zou passen en heb dit gedicht gekozen:

Slapen is een beetje dood zijn
Niet meer weten dat je leeft
Niet meer weten dat er morgen
weer een dag is zonder wolken
zonder zon of zonder zorgen

Slapen is de dood voor even
en daarna weer verder leven

Bette westera
uit: Dood Gewoon