Zoals inmiddels bekend ben ik een herfstmens. Die kleuren en geuren, dat knisperende blad onder je voeten en langzaam de echte vorm van een boom weer tevoorschijn zien komen. Regen en storm vind ik ook niet erg (als het maar niet weken duurt), maar ja, ik heb geen werk buitenshuis dus zit ik in een luxepositie.
Ik weet nog dat mijn moeder de komst van de herfst vreselijk vond want dan kwam de winter eraan. Zij was een zon- en zomermens. En met haar zijn er velen. Die zien de herfst opdoemen als het spook van komende kou en binnenblijven. Toen ik gisteren een boomfoto tegenkwam vond ik die stam net een spook. Ik heb hem iets meer laten draaien, er een andere foto achtergezet en zo ontstond dit beeld. Tja, je moet toch wat met die regen buiten…