Gisteren ons rondje om alleen gelopen en dan blijf ik geregeld staan bij iets dat mijn aandacht trekt. Geen fototoestel mee maar wel een telefoon en daar kun je dus ook mee vastleggen wat je thuis nog even wil bekijken. Dit vond ik de moeite waard om vast te leggen:

een Japanse esdoorn in een tuin. Vandaag kwam ik er weer langs en was hij al veel minder mooi.

de kardinaalsmuts. Als ik die vrucht zie moet ik altijd denken aan een rondleiding die ik ooit aan een schoolklas gaf in de duinen. Ik had ook de kardinaalsmuts laten zien en erover verteld. Na afloop vroeg ik wie nog de naam van die struik wist. Een jongetje zei trots: ‘kannibalenmuts.’ Van een kardinaal had hij nog nooit gehoord, wel van een kannibaal.

Zo mooi die in kantwerk veranderende oude hortensiabloemen. Daar krijg ik nooit genoeg van.

En zo wordt hetzelfde rondje elke dag nooit saai want de natuur verandert steeds.