Sommige gedichten zijn in hun eenvoud zo mooi omdat zij zonder grote woorden zoveel uitdrukken en oproepen bij de lezer. Hoewel Nel en ik ons vogelproject hebben afgesloten, betekent dat niet dat ik niet meer op vogelallerlei let. Zo stond bij 11 februari in het al vaker genoemde boek ‘Ik wou dat ik een vogel was’ het volgende gedicht:

STEEN

Vogels strijken even
op hem neer
en raken nooit meer
door de steen vergeten

sinds die dag
droomt hij
van vleugels

Iris le Rütte

Dit is puur verlangen zonder dat woord te gebruiken. Ik zocht er even een steen bij die dit verlangen zou kunnen uitbeelden en koos deze.