Als ik aan thuis denk dan voel ik veiligheid, warmte. Een plek waar ik kan zijn wie ik ben. Ik heb er mijn eigen plek om me terug te trekken, de woonkamer waar we samen zijn, het balkon waar ik steeds weer die mooie luchten fotografeer.
Gezegend voel ik me met dit thuis. Zovelen op deze aarde hebben geen thuis of zijn er niet veilig.Ik heb het voorrecht gehad altijd een eigen kamertje te hebben gehad. Vroeger speelde ik er schooltje of was ik de juffrouw van de bibliotheek met stapels boeken van mijn ouders op mijn bed en ik op mijn knie
ën erachter.
Door de jaren heen heb ik gemerkt hoe belangrijk het voor mij is een eigen plek te hebben. Om alleen te zijn in stilte, omringd door dingen die belangrijk voor mij zijn. Dat stimuleert mij. Hier kan ik creatief zijn of gewoon maar zijn, al gebeurt dat naar mijn idee te weinig. Ik wil steeds nog doen, tastbare dingen maken. Maar gewoon alleen maar zijn is ook zo belangrijk om mezelf te voeden.

Zo ontstonden ook de regels:

mezelf is nog deels
ongekend terrein
ik zal blijven ontginnen