Vandaag is het al weer zeven jaar geleden dat mijn moeder overleed. Geen kerst meer op de Ramplaan, geen koffie meer in de keuken, niet meer even bellen of een kaart sturen als we weg zijn. Ik ben blij dat haar as rust op een plek waar ze zou graag was.

Nel schreef in november deze prachtige tekst:

Vele geliefden zijn in de bodem
van de hemel begraven
maar de zielen zijn niet gevangen
de zielen zijn vrij.

Dat hoop ik ook voor haar die de laatste jaren alle dagen in haar keuken sleet en niet meer lekker op pad kon als ze daar zin in had. Die vrijheid was ze kwijt.