De oude keukenkast

Eens werd ik gemaakt voor een keuken in een groot grachtenpand. Het was er in de winter koud en in de zomer koel. Het was er vaak gezellig druk met een kokkin die iedere dag druk in de weer was met de maaltijden voor de familie en de vele gasten die er kwamen. Verder at het huispersoneel ook in de keuken en zo werd de sleutel in mijn slot heel wat rond gedraaid. Mijn kleur was toen groen, maar mijn slot is altijd van koper gebleven. Al moet ik zeggen dat het vroeger wel meer glom dan nu.

Ik ben nu al ruim dertig jaar bij deze mensen en ben gelukkig met ze mee verhuisd. Ik heb een nieuwe kleur gekregen maar merk dat ze nog net zo blij met me zijn als in het begin. Mijn slot wordt niet heel vaak gebruikt, al is daar de laatste tijd wat vaker gebruik van gemaakt. Dat komt omdat de huisheer iedere avond zijn ‘neutje’ uit een mooi glaasje drinkt en de mooie glaasjes staan in mij. Zo ook bijzonder bordjes die nog van het trouwen van de moeder van mijn mevrouw zijn.

Ik ben van gewone keukenkast veranderd in een soort schatkast en dat vind ik wel leuk. Zo heeft iedere tijd zijn eigen inhoud in mij gelegd en getoond. Maar of de generatie hierna ook nog zo blij met me is? Ik hoop het van harte want ik ben nog lang niet uitgeleefd.

De mensen waar deze kast over spreekt zijn wij en de kast hebben we ooit gekocht bij kweekschoolvriendin Wil en haar man Hans. De tekst is ontstaan door het project waar Nel en ik mee bezig zijn en vorige maand was het thema: slot/sloten.