woordenboek

Ik slaap redelijk goed maar lig geregeld ook wakker en dan denk ik aan van alles. Opeens kwam het woord ‘bedoelen’ in me op en ik dacht: zo maak je van een zelfstandig naamwoord (doel) een werkwoord door er ‘be’ voor te zetten en er ‘en’ achter te plakken. Toen lag ik nog meer van zulke woorden te bedenken maar als je weer in slaap valt dan vergeet je die weer. Gelukkig heb ik een woordenboek uit 1925 en daar kijk ik graag in. Daar plukte ik de volgende woorden uit:

Begroeten – bedanken- bedisselen- beijveren- bekampen- bekreunen- belasten- benevelen- bepoederen- berijmen- berusten- beschermen- bestempelen- bewalmen- bezegelen- bezielen.

Bij ‘bedisselen’ staat: met den dissel bewerken, gladmaken. Figuurlijk: in orde brengen, beredderen.

Toen dacht ik: wat is een dissel? Dat stond wat verderop: een bijl waarvan het vlakke of holle blad naar den steel gekromd en van binnen naar buiten schuin afgeslepen is.

Waar zo’n slapeloos uurtje al niet toe kan leiden: naar een oud woordenboek.

thuis

Momenteel ben ik het liefst thuis maar ik ga er wel elke dag even op uit. Gisteren was ik bij Ton en zag dat de koppen van alle tulpen weg waren, er lagen alleen nog stelen verspreid door de andere bloemen heen. Eerst dacht ik aan vernieling en werd ik kwaad maar een langslopende mevrouw zei dat het hoogst waarschijnlijk hertjes waren geweest want die lopen geregeld eten te zoeken bij de bloemen en planten op de graven. Dus heb ik de stelen verzameld en weggegooid. Omdat mijn lijf momenteel toch minder kan dan ik zou willen ga ik niet meer helemaal lopend naar Ton, hoe fijn ik het ook vind zo door het bos te lopen. Maar dat komt wel weer. Gelukkig begin ik weer een beetje creatief te worden thuis. Ik heb het boekselen weer opgepakt en dat is een fijne afleiding. Klik op de afbeelding om het vergroot te zien.

lucht

Gisteren was er weer een mooie lucht. Anders zeiden we tegen elkaar:’ kijk eens, wat mooi weer’. Maar nu dacht ik het alleen maar. Toch geprobeerd er een combinatie van te maken. Dus de naam van Ton gezentangeld en in de lucht gezet. Gisterochtend lopend door het bos naar Ton gelopen en hij ligt nog steeds onder een deken van bloemen. Fijn dat hij op zo’n mooie plek rust. En thuis staat zijn foto naast de bank waar ik veel op zit en waar hij graag op zat te lezen, zoals op de kaart te zien is.

loslaten

Gisteren was de begrafenis van Ton en het was mooi en liefdevol. Dit zou je zo ieder toewensen. Al een tijd geleden maakte ik onderstaand gedicht en zo voelde het ook voor Ton. Toen hij echt losliet kon hij sterven. Daarna kon ik hem nog niet loslaten en ging ik elke dag, soms twee keer, naar hem toe. Gewoon bij hem zitten, tegen hem praten, wat schrijven en dan weer lopend naar huis. En nu zeg ik zijn foto goedemorgen en brand ik er een lichtje bij. Want ik laat hem niet los, hij zit in mij verankerd.

de oude boot

de oude boot kan niet meer
op eigen kracht de koers bepalen
kan niet meer alleen op pad

de oude boot voelt lekwater
binnendringen, kieren kieren
steeds wijder
verbanden raken los

de einder komt in zicht
ankers vallen ratelend
in de donkere diepte

de oude boot kan niet meer
en laat los, laat alles los

Ton

Afgelopen woensdag is Ton overleden met zijn hand in de mijne. Het was vredig en verdrietig, maar we hadden allemaal een goed gevoel hoe hij zijn laatste week, dag, uur, minuut had beleefd. Hij was er klaar voor nadat hij van zijn vrienden en familie afscheid had genomen. Nu is er geen pijn meer, geen ontreddering, maar voor ons de mooie herinneringen. Toen de arts vroeg of hij bang was om te sterven zei hij: ‘ik ben meer nieuwsgierig want vroeger hebben ze me laten geloven dat de hemel iets heerlijks zou zijn’.
En ik ben nu met de kinderen alles aan het voorbereiden voor zijn begrafenis. En heel bijzonder is dat zijn voetbalclub HBC vanmiddag de vlag halfstok hangt, de spelers een rouwband dragen en er een minuut stilte is voorafgaand aan de wedstrijd. Zo belangrijk is hij ook voor die club geweest.
Onze kinderen gaan erheen, ik ga naar Ton die vlak naast zijn parochiekerk rust in een mooie kamer vol bloemen. Het is fijn daar bij hem te zijn. Tot ik ook daar weer afscheid van hem moet nemen.
Maar al die lieve kaarten en mooie brieven die ik kreeg die troosten me, elke keer als ik ze pak en herlees. Dank daarvoor.

even niet

Ik zal een tijdje niets op Fluweelbloem zetten omdat Ton aan zijn laatste week op deze wereld is aangekomen. Ik denk dat hij het fijn zal vinden om nog wat kaarten te ontvangen. Dus duik in je voorraad en stuur hem nog een kaart nu het nog kan. Het zal hem goed doen.

luchten

Vanochtend was ‘luchten’ een werkwoord. Even lekker de kou in een boodschap doen. Vanavond was het het meervoud van het zelfstandig naamwoord ‘lucht’. En ook daar genoot ik van. Dat zijn de kleine opstekers van de dag, plus leuk bezoek natuurlijk. De avondlucht was weer zo mooi dat ik toch weer foto’s maakte. Dit keer met mijn telefoon en dat ziet er toch anders uit dan met mijn camera. Maar anders is niet minder alleen anders. Ik maakte er ook een zwartwit van en vervolgens ging ik die nog een keer bewerken. Dat ziet er dan zo uit.

regels

Afgelopen vrijdag kwam onze oudste bij Ton en kon ik naar ‘de schildermeisjes’ bij Nel. Ieder van ons vieren had weer een deel van een schilderij op eigen wijze bewerkt en wederom wonderlijk hoe het weer bij elkaar paste.
En zoals altijd gingen we er ook bij schrijven. zoals bij de zin: ‘Er zijn geen regels, de enige richtlijnen zijn kleurrijk’.

Ik schreef:

Dat woord ‘richtlijnen’ geeft me direct allerlei kleurrijke associaties. Strepen over een wit vel. Strepen die elkaar kruisen, omarmen, samenvallen. Hun kleuren mengen zich of blijven op zichzelf als ze apart staan. Geen vooropgezet plan, geen regels maar de penseel en de verf gewoon hun weg laten vinden. Het is een denkbeeldig vrolijk abstract werk geworden. Geen Kandinskyachtig werk want het zijn alleen gerichte lijnen die uit zichzelf hun richting zoeken. Zonder plan, zonder vastgelegde regels ergens aan beginnen, zoals de vijf minuten schrijven nu, levert altijd verrassingen op. En als de tijd om is, dat is wel de regel, dan stopt het en is het klaar.

Zo’n ochtend laadt me altijd weer op. En als het goed gaat komt komende vrijdag onze jongste en kan ik naar museum Voorlinden. Ben ik even uit de zorg weg, even met totaal andere dingen bezig zijn. Ik kan me thuis ook goed vermaken maar de ‘alertknop’ staat altijd aan en ook de verzorgmodus gaat dag en nacht door. Gelukkig is Ton zo’n makkelijke patiënt. Maar zien lijden doet mee lijden en dat is soms erg zwaar. Gelukkig hebben we een liefdevol vangnet om ons heen dat ons opvangt als het nodig is. Ik zoek even een tekening van mezelf die mijn gevoel van nu weergeeft.

2024

En dan zijn we in een nieuw jaar beland: 2024. Ik zag erg op tegen het 12 uur moment als je elkaar het beste wenst. Natuurlijk wens ik Ton ook het beste maar wat is nu het beste? Hij zag dat ik het moeilijk had en zei: ‘hou het droog en hou je taai’. Toen moest ik lachen. We hadden een fijne avond samen met A., R. en Basje.
Maar het nieuwe jaar is voor Ton niet goed begonnen. Weer heel veel pijn in zijn rug, dezelfde pijn als met het breken van de wervels. Maar we laten geen foto’s meer maken, er is toch niets aan te doen. En zijn darmflora is kapot en dat geeft ook veel problemen. Gelukkig slaapt hij al de hele dag en dan heeft hij geen pijn. Ik denk wel als ik zo alleen in de kamer steeds zit: zo is het straks dus ook.

Maar het is niet alleen kommer en kwel gelukkig. Terwijl Ton sliep werd ik lekker gemasseerd bij de schoonheidsspecialiste en ik heb een stapel boeken liggen. Vandaag geen creawerk voor mij, te onrustig in mijn hoofd. Straks maar eens in de vriezer duiken naar een maaltje. Lekker zo’n voorraad. M. en P. zouden vanavond komen en P. zou pannenkoeken bakken, maar dat hebben we naar vrijdag verschoven.
Ton wil alleen twee beschuitjes als hij straks wakker is. Hopelijk hebben we nu een rustige nacht.

theekopjes

Weer een leuke crea-opdracht gekregen. Neem een gebruikt theezakje dat nog vochtig is en dep het op vier plekken op een wit papier. Laat drogen en teken gezichten in de vlekken en maak er vanuit de nek een kader omheen. Dat heb ik gedaan en het werd zo:

« Previous EntriesVerder kijken »