In gedachten.

Beide tekeningen hebben hetzelfde onderwerp, dezelfde kleur, maar toch zit er verschil in. Bij de eerste tekeningen zijn de lijnen zacht, ze zijn licht om de figuur heen gewonden, maar geven nog voldoende bewegingsruimte voor lichaam en geest. En de lijntjes zijn zo dun dat ze zo kunnen worden verbroken zonder jezelf pijn te doen.
Bij de tweede tekening lijken de draden van prikkeldraad, de figuur zit letterlijk gevangen in zijn eigen gedachten en hoe meer hij worstelt om eruit te komen, hoe meer hij zichzelf pijn doet. Er kan slechts hulp van buitenaf worden geboden, iemand die één voor één de draden doorknipt, voorzichtig verwijdert en zo de figuur weer levensruimte biedt. Want als je zo gevangen zit in je gedachten en weet dat je er zelf niet uit kunt komen, dan heb je geen levensruimte.
Nu zullen er spirituele meesters zijn die dat mogelijk zullen ontkennen: ‘de geest is altijd vrij om te gaan waar hij wil’ en ‘jij bent je gedachten niet’, maar die zitten niet op dat moment net als deze persoon zo gevangen in zichzelf.
Het is vreemd te bedenken dat zoiets onstoffelijks als gedachten iemand kunnen gijzelen, maar het gebeurt en niet alleen vandaag de dag, maar door alle eeuwen heen.