Ton en ik hebben lang geleden een boterbriefje gehaald, onze kinderen hebben dat niet gedaan. Die zijn zonder gaan samenwonen. Ik heb eens gekeken waar dat ‘ boterbriefje’ vandaan komt. Dat gaat terug naar de Middeleeuwen, al had het toen een andere betekenis. Toen had je ook al de vastentijd en in die periode mocht je toen geen zuivelprodukten gebruiken. Nu wist de kerk overal slaatjes uit te slaan en ook hier. Wilde je wel zuivelprodukten gebruiken maar niet in de hel komen, dan kocht je een aflaat: een boterbriefje.

Vroeger was ‘boterbrief’ ook een spotnaam voor belastingaanslagen en andere officiële stukken die in botergele enveloppen werden afgeleverd. Pas in de Eerste Wereldoorlog kreeg het de huidige betekenis. De boter was toen op de bon en alleen mensen die officieel getrouwd waren kregen kregen boter. Je moest dan wel bewijzen dat je getrouwd was, dus ging men een ‘boterbriefje’ halen.

Dit las ik op een bewaarde pagina uit ‘Het Kleine Loo’ die ik weg wilde doen in het kader van het grote opruimen. Goed dat ik toch geregeld weer dingen terugleg en ze niet allemaal in de papierbak doe. En ik vond nog wat gezegdes over boter.