Vaak ervaar je iets als een cadeau zonder dat je een pakje in handen hebt gekregen. Zoals samen naar een tentoonstelling gaan en daarna op een terrasje in de zon lunchen. Dat deden we vandaag in Noordwijk en Noordwijkerhout. Dat is geen vanzelfsprekendheid meer op onze leeftijd, dat is een cadeau, geen kado. Ik heb daar met Nel een keer over geschreven toen we de letter C ‘deden’. Ik schreef er toen over en sloot af met elfjes:

kado
klinkt kaal
bruin, zonder versiering
zakelijk en geen vrolijke
tierelantijntjes

liefde
ontvangen
een prachtig cadeau
net als ons schrijven
verrijkend