zekerheid van het bestaan

mijn tent van doek
weerde het felste licht
tot de hemel verduisterde

mijn hut van hout
keerde volle stormen
tot de brand kwam

mijn huis van steen
was voor altijd
tot de beving kwam

en de aarde onder
mijn toekomst wegspoelde
in de rivier van verloren dromen

m’

Dit schreef ik jaren geleden na een natuurramp en helaas is het nog steeds van toepassing, ergens op de wereld. En dan tel ik mijn zegeningen en ben ik dankbaar dat ik hier woon en dit nog nooit heb hoeven meemaken.