De afgelopen dagen zijn heerlijke dagen geweest. Donderdag was het zover: we gingen de nieuwe auto ophalen. De garage had er een hele gebeurtenis van gemaakt. De auto stond onder een hoes op ons te wachten en werd in ons bijzijn onthuld. Ton stond te glunderen, maar ik ook. We kregen een miniatuurtje van de auto en die komt naast die van Ton zijn eerste auto: ook een Renault. Daarna samen op de foto voor de auto, maar die foto hebben we nog niet ontvangen, en daar gingen we. Hij rijdt als een zonnetje, kleurt als een zonnetje en wij zaten er in met een grote glimlach.

En toen was het autofeest nog niet klaar. Gistermiddag belt de benedenbuurvrouw op: ‘kunnen Ton en jij even beneden komen?’ Dat konden wij en daar stond zij klaar met een fles champagne en een ondeugende glimlach op het gezicht. Zij liet de kurk knallen en goot over alle banden wat champagne terwijl zij een mooi zelfgemaakt gedicht hardop voordroeg. Als er nu geen zegen op rust… Onze andere buren stonden ook mee te genieten en lieten daarna hun nieuwe auto zien die we ook allemaal ging bewonderen. Wij zijn blij met kleine dingen, maar van dit soort gebeurtenissen kunnen we ook volop genieten. En het mooie is als je dat ook met je buren kunt delen.

En gisteravond heeft hij ons vlot en veilig naar Amstelveen gebracht waar we gingen kijken naar een Grieks drama dat onze P. zelf heeft geschreven en gefilmd en dat werd opgevoerd in de aula van zijn school en die van M. door leerlingen van zes gymnasium. En wederom hebben we zitten genieten. Laat het vandaag dan maar regenen, dit hebben wij in ons opgeslagen en als ik eraan terugdenk, komt er vanzelf een glimlach op mijn gezicht.