vandaag loop ik het labyrint
langzaam stuiven getrokken lijnen vol
in het midden zicht op zee
vandaag loop ik het labyrint
laat los wat ik niet meer wil dragen
ik laat het verwaaien
langzaam stuiven getrokken lijnen vol
vandaag loop ik het labyrint

m’

Dit rondeel schreef ik na het labyrint-lopen. Het woei hard (heerlijk), het was hoog water dus weinig hard zand (jammer) maar Nel wist toch een groot labyrint te tekenen op een kleine plek. Maar voor zij het af had begon het al wat te verwaaien en vol te lopen met fijn zand. Maar ook dat geeft iets extra’s. Op de terugweg maakte zij een foto van mijn haar omdat het net een bontje leek. Nu thuis zit ik na te genieten van een heel bijzondere middag met bijzondere mensen. Ook dit is geluk.