Deze kaart van Michael Sowa, getiteld ‘ Spaziergang’ ontroert me.


Dat kleine meisje in het onschuldige blauw die een grote bruine beer begeleidt.
Het is heel vroeg in de morgen, de hele wereld slaapt nog, behalve zij tweetjes.
Heel lang was Beer haar begeleider, beschermer, knuffel, haar veiligheid.
Waar zij ging, ging Beer.
Maar zij werd ouder, kon en dorst steeds meer en op een dag wist zij: nu kan ik het zelf.
Tijd om Beer weer zijn vrijheid te geven, terug te brengen naar waar hij vandaan kwam.
Maar al lopend gaat ze steeds meer twijfelen: wil Beer dit wel?
Moet zij dit beslissen of Beer zelf?

Beer gaat steeds langzamer lopen, wil steeds langer rusten.
‘Wil je wel bij mij weg Beer’?
Beer zegt niets, kijkt haar aan, draait zich om en loopt, met het meisje naast zich, terug naar waar zij vandaan kwamen: thuis.

Marisca