Je bent nooit te oud om te leren, dat bleek van de week maar weer. Mijn computer begaf het plots. ‘ “Je hebt toch wel overal een backup van gemaakt he?”, vroeg schoonzoon. Nee dus. En het zag er niet goed uit, hij wist niet of hij mijn gegevens kon redden. Maar gelukkig kon hij dat grotendeels. Ik heb een leencomputer nu en kan bij mijn externe schijf. Daar is het een rommeltje, zoiets van een kast: gooi maar in, zoek ik later wel uit en het is uit het zicht. Maar soms gaat die kast uitpuilen en moet je toch aan de opruim. Nu is het buiten niet zo aangenaam geweest de laatste dagen, dus was binnen wat rommelen niet onaangenaam. Toch eigenlijk ook een soort voorjaarsschoonmaak. En net als bij het echte opruimen kom je van alles tegen waarvan je niet meer wist dat je het had en dat kost tijd, want voor je weggooit wil je het nog wel even bekijken want je weet maar nooit. Maar het kan heel goed dat wat ik nu heb uitgezocht ook op mijn andere harde schijf staat, maar dan net weer anders ingedeeld. Toch wel handig als je dingen gelijk goed opruimt, maar ja, mijn goede wil is er wel altijd, maar dan komt er wat tussen of ik bedenk wat anders. ” U zult ermee moeten leren leven” is het advies van de doktoren als zij geen oplossing hebben. En dat zal ik dan blijven doen: ermee leven. Leren hoeft niet want onderhand heb ik het wel onder de knie.