Vanmorgen bij het schrijfcafé trok ik een kaart om over te schrijven waarop stond:

Als iets niet klopt, dan voel je dat. Je kunt er niet altijd de vinger op leggen wat het precies is, maar je voelt dat het niet klopt. Later, als dingen uitgekristalliseerd zijn zeg je dan ‘het heeft zo moeten zijn’. Maar of dan ook het waarom altijd boven krijgt, dat weet ik niet.
Je ziet oorzaak en gevolg maar je begrijpt het niet altijd. Er zijn zoveel dingen in ons leven die niet lijken te kloppen, maar je moet verder. Er blijft dan wel een onrust in je die pas verdwijnt als je de betekenis van het gebeuren begrijpt. Maar vaak gebeurt dat niet en blijft die vage onrust de kop opsteken. Moet je er dan zelf maar een betekenis aan geven om het af te kunnen sluiten? Ik denk niet dat het werkt. Je kunt jezelf niet zo voor de gek houden. Dus zo stellig als bovenstaande bewering klinkt is het volgens mij niet altijd.