Anders dan gedacht zo zonder Frank. Maar op kerstavond hebben we tijdens het eten het over hem gehad en zo was hij er toch bij. Gisteren waren we van plan naar de kerk te gaan maar ons beider lijf was van slag, dus slapen en tutten. Wel laat de kerkdienst van Herman Finkers bekeken en genoten. Al dat Latijn van de gezangen klonk nog zo bekend en hele stukken kon ik meezingen. Wat is hij toch een veelzijdig man.

Voorop de Trouw stond een kerstgedicht van Huub Oosterhuis, ook zo’n bijzondere man. Ik neem de tweede strofe over:

Er zal nooit, nergens

een begin van redding zijn

als niet tenminste een mens zegt

‘hier ben ik’

en ziende om zich heen

zoekt of er nog een is, nog twee of drie

met vonken licht ‘hier ben ik’

in hun ogen.