Je weet dat het gaat gebeuren maar aan elke goede dag houd je je vast: misschien kunnen we met elkaar nog kerst vieren. Maar Sinterklaas was het laatste feest dat we samen vierden want gistermorgen vroeg is mijn lieve broer Frank overleden. Heel rustig in zijn slaap. Zijn lichaam was zo ver, wij nog niet. Nog steeds niet. En ‘ nooit meer’ is nu voor altijd. In het prachtige boek’ dood-gewoon’ waar ik van de week ook uit citeerde tik ik nu het gedicht ‘ Voornumaals’ over. Want daar denkt iedereen, volgens mij, in deze omstandigheden over: waar gaat de geest, de ziel naar toe? Zullen Frank en Mink elkaar weer ontmoeten? Ik wil het geloven.

Voornumaals

Was ik er al voor ik bestond?
Bestond ik al voor ik er was?
Ik loop een poos op aarde rond
en eindig als een hoopje as
of als gebeente in de grond.
Dan keer ik weer naar weer ik was,
terug naar waar ik mij bevond
voor het gevoel dat ik bestond
en iemand werd of iemand was.

Bette Westera