Afgelopen maandag bij het labyrint lopen heeft ieder een schelp mee genomen van het strand. Terug in het restaurant bekeken we die schelp en stelden ons de vraag: wat zegt deze schelp mij? Dit zei mijn schelp:

Ik voel me vereerd dat je mij hebt uitgekozen ondanks dat ik niet meer helemaal perfect ben. Maar misschien trekt jou dat wel aan, ben je niet van de perfectie. Wat ik wel hoop is dat je me straks niet in een afvalbak gooit. Als je de ruimte van de zee en het strand gewend bent, is dat dan wel een triest einde. Je weet waarschijnlijk dat ik mijn andere identieke helft kwijt ben. Tijdens ons leven één geheel en na de dood van ons binnenste zijn we door stormen en stroming van elkaar losgebroken. Ik heb een mooi leven gehad en na je dood zo heerlijk op het strand mogen liggen, dat wens ik jou ook toe. Alleen is er wel één groot nadeel: volkomen onverwacht kun je vertrapt of meegenomen worden.

wintermiddag
duinen, strand
wat een weelde
hier in vrede te
lopen