We hadden erover gelezen en het op de tv gezien: museum Voorlinden in Wassenaar. Dus met een vrije dag in de agenda zijn we er vanmorgen heen geweest. Gelukkig had ik mijn fototoestel mee want er was zoveel moois dat vroeg om vastgelegd te worden. En dat was zowel binnen als buiten. In een prachtige omgeving ligt dit nieuwe, ruime, lichte museum met kunst die mij meer aanspreekt dan Ton, maar er was ook voor hem genoeg te genieten. Zo was er het verschil tussen een echt venster met uitzicht op het park en een kunstwerk van Haris Epaminonda dat bestaat uit twee rechthoekige raamwerken die slechts onderverdeeld zijn door drie lijnen en een spiegelbeeld vormen en daarmee een venster suggereren waarin je je eigen vergezicht kunt bedenken.

Verder was ik geraakt door het beeld van Mark Manders :’ Unfired Clay Head’. Als ik alleen zou zijn zou ik bij dat beeld zijn gaan schrijven want hierbij komt er van alles in mijn hoofd. Misschien werkt het thuis nog door en ga ik dat later nog proberen. Zo niet, dan gewoon nog een keer gaan en dan geen fototoestel maar pen en papier meenemen. Het is fijn dat het niet een te groot museum is zodat we alles hebben kunnen bekijken. Daarna teruglopend door een herfstige omgeving kwam het toestel toch weer uit de tas want er was zoveel moois te zien, daar kan ik niet aan voorbij lopen.